بررسی حوادث و گزارش های جنایی (جرایم) عامه پسند دارای 147 صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد بررسی حوادث و گزارش های جنایی (جرایم) عامه پسند کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
این پروژه توسط مرکز مرکز پروژه های دانشجویی ارائه میگردد
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی حوادث و گزارش های جنایی (جرایم) عامه پسند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن بررسی حوادث و گزارش های جنایی (جرایم) عامه پسند :
بررسی حوادث و گزارش های جنایی (جرایم) عامه پسند
فصل اول
کلیاتی در خصوص حوادث و گزارش های جنایی، عامه پسند
- نقش مضاعف مطبوعات
- موضوعات عامه پسند
- نقش تاًثیر عکس در گزارش های جنایی
- یک ماجرای تاریخی و استثنایی از عکاسی جنایی در مطبوعات
- آیا رسانه های مشوق جنایت هستند
نقش مضاعف مطبوعات
اهمیت مطبوعات و نقش آن در ابعاد گوناگون زندگی افراد انسانی وشکل دهی افکار و انیشه ها غیرقابل انکار است. یکی از اصیل ترین و آموزش دهنده ترین پدیده هایی که برای جوامع بشری قابل تصور است مطبوعات می باشند که با نشر مطالب ارزنده بر آگاهی ها و معلومات عموم می افزایند وباعث تنویر افکار و اندیشه ها می شوند و در جامعه دگرگونیهایی را به وجود آوردند که با نیاز زمان هماهنگ باشد. ولیکن علیرغم نقش مثبت مطبوعات در ابعاد ذکر شده و سایر وجوه همچون اطلاع رسانی، فرهنگ سازی و… آیا این پدیده منفی از خود بر جای گذارد و این امر چگونه میسر می شود؟
بعضی از جامعه شناسان و جرم شناسان انتشار جنجالی و مصور دزدیها و جنایات و ماجراهای خلاف عفت و هتک ناموسی را در مطبوعات ، از این نظر که ممکن است مورد تقلید قرار گیرد زیان آور می دانند. در صورتی که عده ای دیگر از نظر تقویت حس عدالتخواهی و مبارزه با جرم و جنایت آن را بدون ضرر و حتی مفید می دانند و عقیده دارند چون مطبوعات وسیله ارتباط عمومی و وسیله خبری هستند اخبار را هر چه باشد چه خوب و چه بد باید در معرض اطلاع عموم بگذارند و در نتیجه مردم با روش قضایی و چگونگی آن نیز آگاهی یابند.
موضوعات عامه پسند
در میان وقایع مختلف اجتماعی موضوع ها و مسائل متعددی می توان یافت که از نقطه نظر عاطفی و احساسی، عامه مردم را تحت تاًثیر قرار می دهند و در صورتی که مطبوعات آنها را منعکس سازند، خوانندگان فراوانی پیدا می کنند. به همین دلیل در بسیاری از ممالک جهان روزنامه های پرتیتراژ آنهایی هستند که اینگونه اخبار را منتشر می سازند و مورد استقبال عامه کم سواد واقع می شوند.
مسائل مورد علاقه در اطراف کانون های عاطفی و احساسی مختلفی دور می زند که بعضی از آنها عبارتند از:
مرگ، فوت شخصیت های بزرگ، تمام مرگ های ناگهانی و غیر عادی (جنایات، خودکشی ها و مرگ های ناشی از حوادث) بیماریها و…
حوادث غیر عادی: سوانح طبیعی، معجزه ها و کارهای عجیب مافوق تصور، غول و جن و پری.
روابط عاشقی و امیال جنسی: ازدواج، طلاق، تولد، جنایات جنسی، داستان های عشقی، روابط عشقی غیر معمولی و…
اختلافات بشری، پول و ثروت، نیکی، رحم و شفقت و…
بدیهی است که مسائل فوق در بسیاری موارد ممکن است با یکدیگر ترکیب شوند و ارزش و اهمیت بیشتری پیدا کنند، همانطور که امکان دارد در خط نزولی علاقه ها نیز علاقه ها و منابع خود شخص با علاقه ها و منافع نزدیکان و همسایگان و هموطنان مشترک باشد و بر اهمیت خبر بیفزاید.
به طور مثال اختلافات مالی ممکن است به دزدی و قتل بکشد. هوس ها و امیال جنسی در صورتی که با مهربانی و شفقت تواًم گردد سبب فریب و پشیمانی می شود. لازم به توضیح است که اگر وضع یکی از افراد مورد محبت انسان با مسائل مورد علاقه او ترکیب شود، مثلاً یک شخصیت بزرگ جهانی با یک ستاره سینما ازدواج کند، خبری هیجان انگیز پدید می آید. بطور کلی تمام مطالبی که احساسات مختلف انسان را تحت تاًثیر قرار دهند از جهت جلب توجه افراد برای مطبوعات اهمیت فراوان دارند،
نقش وتاًثیر عکس در گزارش های جنایی
تصاویری که از صحنه های جنایت گرفته می شوند توجه خوانندگان و بینندگان را جلب می کنند. فیلم های تلویزیونی که در آنها از افراد پلیس و اعمالشان تصاویری نشان داده می شود، جزء پربیننده ترین برنامه های تلویزیونی است… رواج این فیلم ها، خود فی نفسه اثبات کننده و نشان دهنده اشتیاق لجام گسیخته و علاقمندی بیش از حد مردم به دیدن جنایت و قتل است.
عکس های خبری واقعی، بیننده را از دنیای خیالی نماهای تلویزیونی به حادثه اصلی و واقعی که در خیابان رخ داده است سوق می دهد، عکس های جنایتکاران که در روزنامه ها چاپ می شود حکم هشداری است به بیننده که: تبهکاران در شب، در روز و در نیمه شب هم بیکار نمی نشینند، پس نمی توان با عوض کردن ایستگاه و یا خاموش کردن تلویزیون مانع اعمال آنها شد. عکس های خبری، بر این نکته تأکید می دارند که جنایت همچنان بزرگترین مشکل هرکوی و برزن است، وقتی خوانندگان روزنامه ها، خیابانی را که روز قبل یک مرد در آن تیر خورده است مشاهده می کنند و می بینند همان خیابانی است که آنها نیز از آن عبور کرده و گذرشان به آن افتاده است، یا بانکی را مشاهده می کنند که سارقی با تسلیم کردن کارکنانش تمام موجودی آن را به سرقت برده و اتفاقاً آنها نیز پول های خود را در آنجا به ودیعه می سپارند آن وقت آمار بالای بزهکاریها در جامعه معنی ملموس و عینی تری برای آنها پیدا می کند.
استفاده مداوم بعضی سردبیران از این گونه عکس ها، کنجکاوی های سیری ناپذیر مردم برای دیدن تصاویر جنایت را بیشتر دامن می زند. خوانندگانی که برای دیدن عکسی از یک محکوم فراری رغبت نشان ندهند و برای دیدن تصویر آدمی که به صندوق یک خواروبار فروشی دستبرد زده بی علاقه باشند واقعاً نادرست است.
شاید کنجکاوی خوانندگان روزنامه درباره عکس حوادث جنایی، ریشه در این باور و اعتقاد قدیمی- ولی به خطا- داشته باشد که جانیان از نظر ظاهر با افراد معمولی متفاوت اند. اگر چه روانشناسان، نظریه «چهره جنایتکارانه» را در کرده وبی مورد می دانند، اما خوانندگان شکاک دقت می کنند تاببینند آیا محکوم چشم هایش نزدیک به هم و یا ابروهایش پایین افتاده است یا نه؟ بهر حال، علیرغم تعجب پایان ناپذیر خریدار روزنامه، از شنیدن این خبر، باید گفت که جنایتکاران افرادی کاملاً عادی اند.
تصاویری که از قتل ها و ضرب و شتم گرفته می شود نه تنها احساسات خوانندگان را تهییج می کنند و کنجکاوی آنها را فرو می نشانند، بلکه اطلاعاتی در اختیار ما می گذارند که از روی متن و نوشته به دشواری می توان کسب کرد.
عکس هایی که معتادان موادمخدر گرفته می شود نشانگر آن است که مثلاً ده تن ماده مخدر ماری جوانا حقیقتاً چقدر می تواند خانمان برانداز باشد. عکس هایی که مثلاً از یک کمینگاه گرفته می شود، نشان می دهد یک تیرانداز از چه فاصله نزدیکی به قربانی ها شلیک کرده است، تصویر تک چهره یک دزد نشانگر آن است که قیافه مادربزرگی که به 5 بانک دستبرد زده چقدر غلط انداز و گول زننده بوده است.
نویسنده وقایع خبری، در قیاس با کاری که یک عکس ساده خبری برای تشریح و توصیف یک صحنه جنایت، انجام می دهد، وقت بیشتری باید صرف کند. یافتن لغات و کلمات مناسب برای تشریح و توصیف صحنه مورد نظر ساعت ها وقت لازم دارد.
گاهی عکس های جنایی دارای اهمیتی فراتر از ارزش خبری هستند. بیانگر نکاتی هستند به مراتب ظریف تر و مهم تر از گزارشی که بازگو می کنند، از آنجا که عکاسان به ندرت از مراحل مختلف یک جنایت یا یک دستگیری واقعی عکس می گیرند؛ بنابراین سردبیران، این گونه عکس های نایاب را بدون در نظرگرفتن میزان اهمیتی که آن حوادث ممکن است داشته باشند در صفحه اول روزنامه ها چاپ می کنند. ارزش عکس خبری تنها در اهمیت جنایت با عجیب وغریب بودن جرم محدود نمی شود بلکه فوریت و تازگی عکس های گرفته شده نیز در اهمیت آن دخیل اند.
سؤال منطقی (آیا رسانه ها مشوق جنایت هستند؟)
هنگامی مجرم یا جنایتکار مرتکب جرم یا جنایتی می شود که منطبق با روش ارائه شده در رسانه های جمعی باشد، بطور طبیعی این سؤال در مغز زنده می شود:
آیا رسانه ها مشوق این امر بوده اند؟
مسئله دراین حقیقت است که در سالهای اخیر جنایت و جنحه و طور روزافزونی بالا رفته ، زندگی روزمره مردم نیز مورد هجوم رادیو و تلویزیون و سایر رسانه ها از جمله مطبوعات قرار گرفته است.
به هر مطالعات پیگیر در این خصوص به روشنی نشان می دهند که مسئله مزبور غامض نیز هست، امکان یافتن پاسخی در چند خط به این سؤال وجود ندارد، اما شایان مطالعه و توجه دقیق می باشد.
در ارتباط با چاپ و انتشار گزارش های جنایی، چه مطبوعات جدی و طراز اول و چه مطبوعات جنجالی و عامه پسند پر تیراژ، همیشه دو گروه موافق و مخالف وجود داشته است. موافقین و طرفداران انتشار گزارش های جنایی (جرایم) با ارائه نقطه نظرات خود سعی بر این داشته اند که فرایند آن را خیلی بیشتر از عدم انتشار بشمرند و در مقابل مضرات و مشکلات ناشی از انتشار گزارش های جنایی را ناچیز جلوه بدهند. مخالفین نیز به عکس آنها عمل کرده و اثرات منفی متعددی را بر اینگونه گزارش ها مترتب دانسته اند. در این پژوهش سعی بر این شده که ابتدا دیدگاه ها و تحلیل های هر دو گروه کالبد شکافی شده و در نهایت به جمع بندی نهایی و ارائه راه کار در زمینه چکونگی انتشار گزارش های جنایی (جرایم) پرداخته شود.
فصل چهارم
چگونگی گریز از آسیب رسانی مطبوعات
- جنایت و خشونت بخشی از مشکلات جوامع اهستند
- مطبوعات
- کنترل
- لزوم رعایت اصول اخلاقی در نشر برخی اخبار
- خودداری از پیشداوری و قضاوت عجولانه
- کاوش و بررسی از طریق کارشناسان علوم اجتماعی و روانشناسان
جنایت و خشونت بخشی از مشکلات جوامع هستند
محققان می گویند رسانه‌ها هرگز تنها عامل جرم و رفتار نابهنجاز نمی‌باشند بلکه اکثرا در به ثمر رسیدن آن دخیل‌اند، نمایش خشونت در رسانه‌ها یکی از عوامل تاثیرگذار بر فرد است. سایر عوامل عبارت است از عوامل مداوم همچون ساختمان شخصیتی و محیطی فرد.
تنزل فرد در جهت پوچ و واهی شدن به گفته جرم شناس آمریکایی «ساترلند» موید این نظر است. بر اساس نظریه «ساترلند» یک فرد به این دلیل متخلف میشود که توجیه بیشتری در حمایت از لغزش و گناه می‌یابد، تا مخالف با آن.
اگر بپذیریم که رادیو و تلویزیون و مجلات به طور کامل مداری از ظلم از تعدی بود و حامی و مروج آنند، منصفانه است که از خود بپرسیم چرا همه مخاطبین که به ویژه جوانان هستند متجاوز و ظالم نشده و یا حتی تمایلات ارتکاب به جرم در آنان ترغیب نمی‌گردد؟ در روند مشابه هم به نظر می‌رسد ارتباطی که نشان دهنده وجود پیوند میان افزایش واقعی اهمیت رسانه‌ها در زندگی روزمره مردم و پدیده جنایت و انحراف باشد، وجود ندارد. باید تاکید نمود که رسانه‌ها را نمی‌توان از مجموعه اجتماعی آن مجزا کرد ویا آن را تنها علت در ارتکاب به جرم دانست، نبایستی در اهمیت نقش رسانه‌ها مبالغه نمود یا آن را نادیده انگاشت. زمانی که اساس را بر این گذاشتیم بایستی به ارزیابی سهم و مسئولیت رسانه‌‌های جمعی در ایجاد و کمک به ایجاد پدیده‌های ظلم و جنایت بپردازیم. حتی اگر این سهم در ایجاد نتایج کمی و دقیق آن چیز باشد. عوامل موثر در انحراف و گمراهی بسیار بی‌شمار و مستقل از یکدیگرند و برای تجزیه آنان بایستی از هر معنا و مفهومی پاکشان سازیم.
بالاخره حتی اگر روزی فرا رسد که تمامی اثرات کارهای خشونت بار مطبوعات و تلویزیون رخت بربندد هنوز این خشونت و ظلم در زندگی روزمره واقعی مردم و برخی کتب یافت خواهد شد. جنایت وخشونت بخشی از مشکلات موجود جوامع را تشکیل میدهد.
مطبوعات
مطبوعاتی که فقط برای خدمت فرهنگی جامعه منتشر میشوند رسال سنگینی دارند. سردبیر و دیگر مسئولان دست اندرکار باید از ایمان قابل قبولی برخوردار باشند، تا در صفحات روزنامه ها و مجلات فقط حقایق اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و اخلاقی را منعکس نمایند. عدم مبالعه در کمیت و کیفیت مطالب، شایعه پراکنی نکردن، ارقام تحقیق و تفحص، کمال احتیاط را نمودن، موجب اعتلای فرهنگی در رشد و توسعه بینش اجتماعی و اخلاق خوانندگان میشود.
بنابراین اگر مطبوعات با تبلیغات گسترده ای بزه را در سطح جامعه منتشر نمایند از آنجایی که گلوگاه‌های متناسبی جهت کنترل و تجزیه انحراف و وقایع وجود ندارد و صحت و سقم قضایا به گونه مبهم باقی می‌ماند، خود عامل انحراف دیگران میشود و یا اگر از متمان نام ببرد، قبل از اینکه اتهام آنها اثبات گردد و به عنوان مجرم محتمل مجازات گردند، موجبات رسوایی آنان را فراهم آورد، نه تنها از عدالت به دور است، بلکه موجب اضطراب و تزلزل روحی دیگر افراد جامعه میشود. در نتیجه مطبوعات نباید احساسات فردی یا گروهی را جریحه دار سازند.
هر فردی در جامعه دارای عزت نفس متناسب با شخصیت خود می باشد و اگر با اتهامات واهی خدشه‌دار گردد، جبران آن امری دشوار است.
